Het duo Esther Polak en Ivar van Bekkum onderzoekt hoe we onze omgeving ervaren en erdoorheen bewegen. Hierbij werken ze samen met mensen, dieren en elementen als water en zonlicht of helden uit videospellen. Deze spelers in hun projecten lijken op het eerste oog misschien willekeurig gekozen, maar ze delen een krachtige onderstroom.

In de podiumruimte zijn twee videowerken te zien: Walking the Machine en Pi-Boy. ‘Walking the Machine’ is een tweeluik. Het bestaat uit een opname die is gemaakt in het videospel ‘Horizon Zero Dawn’, waarin het hoofdkarakter door een berglandschap wandelt. Het oogt moeiteloos sereen, maar de kunstenaars hebben er een eeuwigheid over gedaan om alle monsters in het landschap te verslaan. Wat overbleef is een omgeving zonder ruis, met enkel het geluid van voetstappen in de sneeuw. Het andere beeld in het tweeluik toont in een vergelijkbaar ritme de Alpen van bovenaf in satellietbeelden. Twee virtuele realiteiten met een sterke herkenbaarheid.

Pi-Boy speelt zich af op het plein voor Centre Pompidou. Een jongetje jaagt als een toreador op duiven die maar rondom hem blijven terugkeren. Hoewel de setting in beide kunstwerken zo anders oogt, delen de hoofdrolspelers een missie: het landschap naar hun hand zetten.

In de projectruimte zijn twee projecten op papier te zien: ’Graaschoreografiën’ en ‘Watertekeningen’. Het eerste toont graaspatronen van koeien uit Groningen en de Zwitserse Alpen, geflankeerd door een tekening van de graaspatronen uit de omgeving van Diepenheim. Elke tekening vertegenwoordigt een landschap van bovenaf, waarin iedere lijn een individuele grazende koe volgt. Sierlijk, kronkelend, slingerend. Vaak als groep met de neuzen dezelfde kant uit, soms als individu, afgezonderd op zoek.

Dezelfde soort lijnen zijn te zien in de serie ‘Watertekeningen’, gemaakt op de rivieroevers van de IJssel. Ze tonen patronen van kolkende waterstromen, die vanaf besneeuwde bergtoppen kwamen en dwars door graslandschappen richting zee bewegen.

De werken van dit duo ogen in eerste instantie eenvoudig, maar dragen vele werelden en vragen in zich mee. Als kijker meander je mee en kan het haast niet anders dan dat je stil staat bij je plek in het geheel. In welke domeinen begeven we ons en hoe proberen we die naar onze hand te zetten? In welke patronen bewegen we en zijn die zo anders dan die van andere wezens of elementen? En als we ons ten slotte van alle ruis hebben ontdaan: welke sporen blijven er dan nog over?

Meer zien van het duo PolakVanBekkum:
Tijdens de Kunstfietsroute van Hier tot Ginder, op 8 en 9 juni 2024, is het kunstwerk ‘Spookrijder’ te zien en te horen (PolakVanBekkum in samenwerking met Erik Woltmeier/Waterlanders). Verder is het duo tot eind juni in residentie bij Drawing Centre Diepenheim en tekent daar Graaschoreografieën.

Opening
De tentoonstelling wordt vrijdagavond 17 mei om 20.00 uur feestelijk geopend door Noa Zuidervaart, directeur Drawing Centre Diepenheim. Aansluitend wordt de tentoonstelling 'My first Tractor II' van Zeger Reyers geopend.